[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ale duchowo dojrzałych od tych, do których zwracają się słowa Piotra: Jak
niedawno narodzone niemowlęta (7).
Na 2. Wszystkie sakramenty są jakimiś świadectwem wiary. Jak więc ochrzczony
otrzymuje władzę duchową do świadczenia o swojej wierze przez przyjmowanie
innych sakramentów, tak bierzmowany otrzymuje władzę do jaw-nego
wyznawania słowami wiary Chrystusa, i to jakby z urzędu.
Na 3. Autor Listu do Hebrajczyków (8) uważa sakramenty starego prawa za
postanowienia dotyczące ciała, ponieważ niczego wewnątrz nie działały. I dlatego
obrzezanie wyciskało znamię jedynie na ciele, a nie w duszy. Natomiast
bierzanowanie, skoro jest sakramentem nowego prawa, wraz ze znamieniem
cielesnym wyciska także znamię duchowe.
A r t y k u ł 6
CZY ZNAMI BIERZMOWANIA WYMAGA KONIECZNIE ZNAMIENIA
CHRZTU?
Zdaje się, że znamię bierzmowania nie wymaga koniecznie znamienia chrztu, bo:
1. Sakrament bierzmowania ma na celu jawne wyznawanie wiary Chrystusa.
Wielu jednak jeszcze przed chrztem jawnie wyznało wiarę Chrystusa przelewając
krew za wiarę. A więc znamię chrztu nie musi poprzedzać znamienia
bierzmowania.
2. Nigdzie [w Piśmie św.] nie czytamy, żeby apostołowie zostali ochrzczeni,
zwłaszcza że Jan pisze: Sam Jezus nie chrzcił, lecz Jego uczniowie (1). Mimo to
jednak
pózniej zostali bierzmowani, gdy zstąpił na nich Duch Zwięty. Podobnie zatem i
inni mogą być bierzmowani przed przyjęciem chrztu.
155
3. W Dziejach Apostolskich czytamy: Kiedy Piotr jeszcze mówił, Duch Zwięty
zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki ... Słyszeli bowiem, że mówią
językami . Po czym rozkazał ochrzcić ich (2). Z tego samego powodu również i
inni mogą być bierzmowani przed przyjęciem chrztu.
W b r e w temu Raban Maur pisze: Na koniec biskup włożeniem rąk udziela
ochrzczonemu Pocieszyciela, aby Duch Zwięty umocnił go do głoszenia wiary
(3).
O d p o w i e d z : Znamię bierzmowania wymaga wpierw znamienia chrztu i to
tak koniecznie, że gdyby nieochrzczony został bierzmowany, niczego by nie
otrzymał, i należało by go ponownie bierzmować po przyjęciu chrztu.
Uzasadnienie tego jest jasne z tego, co wyżej powiedziano (4). Mianowicie
tak się ma bierzmowanie do chrztu, jak się ma dorosłość do narodzenia. Oczywiste
zaś jest, że nikt nie może dojść do wieku dojrzałego, jeśli wpierw się nie narodził.
Podobnie też nie można przyjąć sakramentu bierzmowania, jeśli się wpierw nie
było ochrzczonym.
Na 1. Moc Boża nie jest związana sakramentami. Człowiek przeto może otrzymać
duchową moc do jawnego wyznawania wiary Chrystusa bez sakramentu
bierzmowania, tak jak może otrzymać odpuszczenie grzechów bez chrztu.
Wszelako jak nikt nie otrzyma skutku chrztu bez pragnienia chrztu, tak nikt nie
otrzyma skutku bierzmowania bez pragnienia bierzmowania. A to pragnienie
można żywić w sobie przed przyjęciem chrztu.
Na 2. Na temat słów Jana: Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć (5)
Augustyn tak pisze: Te słowa mówią nam, że Piotr i inni uczniowie Chrystusa
zostali ochrzczeni albo chrztem Jana, jak sądzą niektórzy (6), albo - co bardziej
prawdopodobne - chrztem Chrystusa. Nie odmówił przecież tej posługi chrzczenia
tym swoim sługom, przez których chciał innym chrztu udzielać (7).
Na 3. Ci, którzy słuchali nauczania Piotra, otrzymali na sposób cudu skutek
bierzmowania, nie zaś sakrament bierzmowania. Zaś wyżej powiedzieliśmy (8), że
ktoś może przed chrztem otrzymać skutek bierzmowania, ale nie sakrament
bierzmowania. Jak bowiem skutek bierzmowania, którym jest moc duchowa,
zakłada skutek chrztu, którym jest usprawiedliwienie, tak sakrament bierzmowa-
nia zakłada wpierw sakrament chrztu.
156
A r t y k u ł 7
CZY TEN SAKRAMENT UDZIELA AASKI UZWICAJCEJ?
Zdaje się, że ten sakrament nie udziela łaski uświęcającej, bo:
1. Aaska uświęcająca służy do usuwania winy. Lecz tego sakramentu, jak się już
rzekło (1), udziela się tylko ochrzczonym, którzy są oczyszczeni z winy. A więc
sakrament ten nie udziela łaski uświęcającej.
2. Aaska uświęcająca potrzebna jest przede wszystkim grzesznikom. Dzięki niej
bowiem mogą doznać usprawiedliwienia. Gdyby zatem ten sakrament udzielał
łaski uświęcającej, to chyba należało by go dawać ludziom obciążanym
grzechami. A to nie jest prawdą.
3. Aaska uświęcająca nie dzieli się na gatunki, gdy zmierza do jednego skutku.
Otóż w tym samym podmiocie nie mogą być dwie formy tego samego gatunku. A
ponieważ łaski uświęcającej udziela człowiekowi chrzest, dla tego wydaje się, że
sakrament bierzmowania, dawany jedynie ochrzczonym, już jej nie udziela.
W b r e w temu papież Melchiades powiada: W chrzcie Duch święty udziela
pełni niewinności; w bierzmowaniu udziela wzrostu łaski (2).
O d p o w i e d z: Jak powiedziano (3), w tym sakramencie ochrzczony otrzymuje
Ducha świętego dla umocnienia, tak jak otrzymali Go apostołowie w dniu
Zesłania (4) i jak otrzymali Go ochrzczeni przez włożenie rąk apostołów (5). Otóż
w Pierwszej Części wykazano (6), że posłanie czy danie Ducha Zwiętego zawsze
wiąże się z łaską uświęcającą. Jasne z tego jest, że ten sakrament udziela łaski
uświęcającej.
Na l. Pierwszym skutkiem łaski uświęcającej jest odpuszczenie winy. Ma ona
jednak i inne skutki. Jest bowiem w niej tyle mocy, iż zdoła poprowadzić
człowieka poprzez wszystkie stopnie aż do żywota wiecznego. Toteż do św. Pawła
[ Pobierz całość w formacie PDF ]