[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ki z napędem elektrycznym, poprawne zakładanie baterii.
7. Prowadzenie eksperymentów oraz obserwowanie różnych przedmiotów unoszących się
w powietrzu i poddanych sile oddziaływania wiatru:
a) obserwowanie szybujących liści, charakterystycznych ruchów nosków klonu,
b) obserwowanie zachowania się na wietrze chorągiewki, wiatraczka, latawca,
c) konstruowanie wiatrowskazu, prostego latawca, spadochronu.
8. Prowadzenie doświadczeń akustycznych zjawisko echa, właściwości tuby.
9. Poznawanie i obsługa komputera (czas korzystania z komputera do 30 minut):
a) zasady włączania i wyłączania komputera (w obecności dorosłych),
b) urządzenia peryferyjne: myszka, joystick, drukarka,
c) zabawy grami o dostosowanym do możliwości dziecka stopniu trudności.
Treści rozszerzające
1. Poznawanie aparatu fotograficznego obserwowanie zakładania filmu, rozumienie roli
flesza. Próby samodzielnego wykonywania zdjęć.
2. Stworzenie małego warsztatu pracy do działań konstrukcyjno-technicznych.
3. Próby pisania na komputerze prostych tekstów i drukowanie ich.
149
XI OBSZAR EDUKACJI KOMUNIKACYJNEJ
Zagadnienia
1. Poznaję pojazdy lądowe, wodne i powietrzne.
2. Uczę się zasad ruchu drogowego.
Od najmłodszych już lat dziecko jest uczestnikiem ruchu drogowego. Początkowo uczy
się w rodzinie elementarnych zasad poruszania się po drogach, zdobywa pierwsze doświad-
czenia i informacje. Podróżowanie z rodziną różnymi środkami komunikacji pozwala na ich
poznawanie, rozróżnianie i nazywanie. Warto więc podczas realizowania poszczególnych
treści odwoływać się do doświadczeń dzieci, a będą one zapewne bardzo zróżnicowane.
Podstawowe różnice wystąpią także w doświadczeniach dzieci mieszkających w mie-
ście i na wsi, w górach i nad morzem. Należy wziąć to pod uwagę i rozpocząć realizację tre-
ści od tego, co jest dla dziecka najbliższe, przekazywać te informacje i pogłębiać te tematy,
które będzie mogło wykorzystać w praktycznym działaniu.
Celem edukacji komunikacyjnej jest kształtowanie umiejętności bezpiecznego zacho-
wania się dziecka na drodze poznanie i przestrzeganie podstawowych zasad bezpieczne-
go poruszania się po drogach przez pieszych, poznawanie skutków niewłaściwych zachowań
i kształtowanie umiejętności ich przewidywania, radzenie sobie w sytuacjach niebezpiecz-
nych na drodze.
Komunikacja to również podróżowanie. Podróżując po świecie, dziecko poznaje róż-
norodne środki lokomocji lądowej, wodnej i powietrznej, uczy się je rozpoznawać, nazywać,
określać charakterystyczne cechy. Jednocześnie dziecko powinno poznać zasady bezpiecz-
nego i kulturalnego zachowania w środkach komunikacji publicznej, żeby nie zakłócać spo-
koju kierowcy i współpasażerom.
Na zachowania dziecka w ruchu drogowym największy wpływ mają rodzice, ale niekie-
dy ich wzorce postępowania są nieprawidłowe, a często wręcz niebezpieczne. Warto o tym
pamiętać i włączyć rodziców w proces wychowania komunikacyjnego.
Zgodnie z ustawą o ruchu drogowym dziecko siedmioletnie jest już pełnoprawnym
uczestnikiem ruchu drogowego. Do tego uczestnictwa trzeba je przygotować.
1. POZNAJ POJAZDY LDOWE, WODNE I POWIETRZNE
Poziom I
1. Poznawanie pojazdów poruszających się w najbliższym otoczeniu, dostępnych bezpo-
średniej obserwacji.
2. Zabawy pojazdami o różnorodnym napędzie (sprężyna, koło zamachowe, bateria elek-
tryczna) i bez napędu. Ostrożne poruszanie się podczas pchania lub ciągnięcia pojazdu.
150
3. Rozpoznawanie odgłosów wydawanych przez różne pojazdy, np. dzwięk klaksonu, pisk
opon, warkot silnika...
4. Eksperymentowanie:
a) jazda na rowerze z dodatkowymi kółkami, manewrowanie kierownicą, zatrzymywa-
nie się w dowolnym miejscu,
b) jeżdżenie samochodzikami poruszanymi siłą mięśni, zachowanie bezpiecznej odle-
głości od dzieci i sprzętu.
Poziom II
1. Obserwowanie i rozpoznawanie wybranych pojazdów lądowych, wodnych i powietrz-
nych, np.: samochody osobowe, statki, samoloty...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]