[ Pobierz całość w formacie PDF ]
mułem. Uczył jak rozprowadzać wodę i przygotowywać zbiory; jak żąć zboże gdy
dojrzeje i jak młócić ziarno na klepisku i mielić suche ziarno aby uzyskać mąkę do
wypieku chleba. Pokazywał On ludziom jak sadzić winorośl i wytwarzać wino z
winogron i zapoznał ludzi ze sztuką warzenia piwa z jęczmienia.
Gdy ludzie Khem [Egiptu] nauczyli się wypiekać chleb i rozbierać mięso
odpowiednich zwierząt im przeznaczonych, Ozyrys poszedł dalej i nauczył ich
prawa i jak żyć spokojnie i szczęśliwie razem, zachwycając się muzyką i poezją.
Skoro tylko Egipt wypełnił się pokojem i wielką obfitością, Ozyrys wyruszył w świat,
aby innym narodom również dostarczać swe błogosławieństwa. Gdy opuścił Egipt,
Izyda panowała na ziemi, rządziła ona dobrze i mądrze, lecz Set, ich brat,
zazdrościł Ozyrysowi i nienawidził Izydę. Im więcej ludzie kochali i chwalili
Ozyrysa, tym bardziej Set go nienawidził. Im lepiej on czynił i bardziej szczęśliwy
stawał się rodzaj ludzki, tym bardziej wzrastał gniew Seta. Set postanowił zabić
- 33 -
ARISTOKLES PLATON ATLANTYDA
Opracował Włodzimierz J. Szypura
swego brata i opanować jego tron, lecz Izyda pilnowała ziemi Egiptu. była pełna
mądrości i czujna i nie pozwalała Setowi opanować tronu Ozyrysa.
Gdy Ozyrys powrócił ze swej podróży, Set jako pierwszy powitał go
klękając w czci przed "dobrym Bogiem faraonem Ozyrysem". Jednak już
zaplanował pułapkę i postanowił działać wraz z 72 swymi kompanami, jak również
ze złą królową Etiopii. Wcześniej potajemnie Set uzyskał ścisłe wymiary ciała
Ozyrysa i zbudował piękną skrzynię zrobioną tak, że odpowiadała tylko jego
wymiarom. Skrzynia została wykonana z najrzadszego i najbardziej kosztownego
drewna cedrowego z Libanu i z hebanu przywiezionego z południowego krańca
Morza Czerwonego, bowiem żadne z tych drzew nie rośnie w Egipcie.
Set zorganizował wielką uroczystość ku czci Ozyrysa i umieścił wśród
gości 270 konspiratorów, uroczystość była wspaniała jakiej dotąd nie widziano w
Egipcie i było wyborne pożywienie, przednie wina i najpiękniejsze tancerki. Gdy
serce Ozyrysa wypełniło się już zadowoleniem z uczty i pieśni, została wniesiona
skrzynia i wszyscy zdumieli się jej pięknością. Ozyrys podziwiał skrzynię z
rzadkiego cedru, wyłożoną hebanem i kością słoniową oraz niemniej rzadkim
złotem i srebrem z wymalowanymi wewnątrz figurami bogów i ptaków i zwierząt,
Ozyrys wielce zapragnął posiąść tą skrzynię.
"Dam tę skrzynię temu, który okaże się najbardziej dokładnie dopasowany
do niej!" rzekł Set. Konspiratorzy zaraz rozpoczęli po kolei wybierać, tych którzy
mogli wygrać. Lecz jeden był zbyt wysoki i inny zbyt niski; jeden zbyt gruby, a inny
zbyt chudy - i wszyscy próbowali na próżno.
"Pozwólcie mi zobaczyć czy będzie na mnie pasować ten cudowny kawał
roboty", rzekł Ozyrys i położył się w skrzyni, wówczas wszyscy co tchu zebrali się
dookoła.
"Pasuję na mnie dokładnie i skrzynia jest moja!" krzyknął Ozyrys.
"Naprawdę jest twoja i to na zawsze!" odrzekł Set zatrzaskując wieko.
Wtedy konspiratorzy w pośpiechu zabili skrzynię gwozdziami i założyli
pieczęcie ze stopionego ołowiu na zatrzaski, tak że Ozyrys powoli umierał
zamknięty w tej skrzyni. Jego duch odszedł na zachód przez Nil do krainy Duat,
Miejsca Prób, lecz nie mógł pózniej przejść do Amenti, gdzie powinien się udać
aby uzyskać nieśmiertelność, ponieważ jego ciało nie zostało pochowane zgodnie
z rytuałem. W Amenti przebywali ci co zawsze dobrze żyli na ziemi i przeszli osąd
swych czynów w Duat, są nieśmiertelni i będą mogli powracać na Ziemię.
Konspiratorzy zabrali skrzynię z umieszczonym ciałem Ozyrysa i wrzucili
do Nilu. Bóg Nilu, Hapi przeniósł tą skrzynię do Wielkiego Zielonego Morza, gdzie
została wyrzucona po wielu dniach na wybrzeżu Fenicji blisko miasta Bybios. Tutaj
fale wyrzucają skrzynię w kępę drzew tamaryszku rosnących na brzegu, a gałęzie
drzew, liście i kwiaty zrobiły odpowiednie miejsce spoczynku ciała dobrego boga
Ozyrysa, wkrótce te drzewa stały się sławne na ziemi. Niebawem Król Malkander i
jego żona, Królowe Astarte usłyszeli o tych drzewach i przyszli na wybrzeże aby je
podziwiać. Zrośnięte gałęzie ukrywały skrzynię, w której przebywało ciało Ozyrysa.
Król Malkander wydał rozkaz, aby drzewo ściąć i wykonać z niego wielką kolumnę
do swego pałacu. Wszystkich zdumiewało jego piękno i aromat, ale nikt nie
wiedział, że kolumna skrywała ciało boga.
Tymczasem w Egipcie, Izyda wielce się obawiała Seta, przepełnionego
zazdrością i nienawiścią. Choć dobry Ozyrys nigdy nie wierzył w niegodziwość
swego brata. Izyda przeczuwała, że jej mąż już jest martwy, chociaż nikt jej tego
nie powiedział i uciekła na bagna delty zabierając ze sobą swego synka Horusa.
Znalazła schronienie na małej pływającej wysepce bogini Buto i powierzyła
jej boże dziecko. Izyda odcumowała wyspę od jej podłoża i pozwoliła jej odpłynąć,
żeby nikt nie odkrył gdzie się znajdowało, było to najlepsze zabezpieczenie przed
Setem. Wówczas Izyda poszła szukać ciało Ozyrysa, żeby został pogrzebany ze
- 34 -
ARISTOKLES PLATON ATLANTYDA
Opracował Włodzimierz J. Szypura
wszystkimi niezbędnymi obrządkami, bo teraz jego duch nie mógł odejść dalej na
zachód, niż do Duat, Miejsca Próby i nie mógł przejść do Amenti.
Izyda wędrowała tam i z powrotem wzdłuż ziemi Egiptu, ale nigdzie nie
znalazła śladu skrzyni, w której znajdowało się ciało Ozyrysa. Pytała wszystkich,
których spotkała, ale nikt nie widział jej - i w tej sprawie tylko siła jej magii mogła
być pomocna. W końcu zadała to pytanie dzieciom, które bawiły się na brzegu
rzeki, a one odpowiedziały jej, że właśnie taką skrzynię jak ona opisała spuszczono
w nurt rzeki i popłynęła w szybkim nurcie do Wielkiego Zielonego Morza. Wtedy
Izyda rozpoczęła wędrówkę wzdłuż brzegu i ponownie rozpytywała dzieci, czy
widziały płynącą skrzynię, a one mówiły jej którędy przepływała. Izyda błogosławiła
dzieci i zawsze odtąd twierdziła, że dzieci mówią słowa mądrości i prawdy i
czasami nawet opowiadają o rzeczach, które się wydarzą.
Gdy Izyda przybyła do Byblos, usiadła na brzegu morza, niebawem służki
Królowej Astarte zbliżyły się aby wykąpać się w tym miejscu. Gdy wracały z wody
Izyda nauczyła je jak należy zaplatać włosy, czego nigdy dotąd nie robiły. Królowa
Astarte podziwiała ich splecione włosy i pytała je jak się tego nauczyły. Panny
opowiedziały jej o cudnej kobiecie, która siedzi na brzegu. Królowa Astarte posłała
po Izydę, a gdy weszły z nią do Pałacu, dziwna i cudowna woń zdawała się
[ Pobierz całość w formacie PDF ]